Rastgele bir insan aniden hayatınıza girer ya bir anda. Sizin hiçbir şeyden haberinizin olmadığı, savunmasız olduğunuz, çok kötü bir...

Araba koltuğunu biraz daha geriye çekip arkama yaslandım. Ardını siyah beyaz bir film gibi gösteren camda sokağı izlemeye devam ettim....

Gölgem izini çoktan yitirdi Ruhum yorgunluktan sürgün...

Değişsin bütün takvimlerde 6 Şubat yaprağı! Ve eklensin altına kapkara puntolarla Müteahhitlerin kurban bayramı...

Demin valizimin bir tekerleği kırıldı. Otobüse binmeye çok az kalmışken.

Her şey olup biterken az uyku, tenlerin kardeşliği diyenler ve uyuyamayanlar için. Ne kadar uzağa gitseler de şiire takılanlar için.

Zirveden bakan bahar Buluştu minik avuçlarla Boş gölün ortasında...

Kimdim ben? Nereye aittim? Neye aittim?

Koşturmaktan telaş içinde kalmış bir yüreğin harap düşmüş, bitkin ve kimseye boyun eğmeyen haykırışı.

Hafıza, kalbinde Kemal'in sevdasıyla yaşayan Leyla'nın özlemini temsil eder.

Bin bir maske çevremde. Az biraz öteye gitsem. O uğursuz uçak meydanda, bilirim. ‘’Bana değil size vuracak o soğuk, ey ademoğulları!''

Camları karartılmış bu arabadan dışarıya bakmak, Tanrı’nın gökyüzündeki tahtında oturup kayıtsızca yeryüzünü izlemek gibiydi...

Türk Edebiyatı'nın ilk kadın Divan şairlerinden Mihrî Hatun'dan Qövsi Tebrizi'ye; Şeyh Galip'ten Məmməd Araz'a aşk, dert ve hican...

“Ben bal, sen sirke… Ne yapsak gene de denk olamayız birbirimize.” Canım... Sana hiç şiir okumadılar mı?

Oğuz Atay'ın Tehlikeli Oyunlar kitabından alıntıyla başlayan metin uykuyu, uykunun kapsadıklarını ve benzersiz bir katili anlatmakta.

Az konuşan, çabuk yorulan bir kimsenin hayatında hiç mektup almamış birisine yaşama bakışını ve kendisini anlatışı.