Belinda

Ben aşkı delinen dağdan, aşılan çölden, çökülmüş dizden, utanan öpücükten değil beş gündür yıkanmamış saçıyla yanımda oturan Belinda’mın dizi dikilmiş külotlu çorabından tanırım. İçine adi peynir konmuş yumru ekmek itişen haşarıların zorbalığıyla yere düşünce bir katana kılıcı saliselik hareketle kalbimi eninden ikiye ayırır. Bir iç çekiş kadar sızlar göğsüm. Buna aşk denir.

Keşke bitmese dersin sızı, bitmez. Gözüme yuvalanır, pastel kırığına dağılır, tüylenmiş hırkaya saplanır. Belinda’m ağlar, yüzüne kara demişler diye. Nereden de çıkar o kılıç, bu kez boyunca böler beni kansız yırtık. Bir titrerim, bir ürperti. Kulaklarıma kadar duyarım tonların skalasını. Annesi de gelir, gelsin. Kardeşini de getirirmiş, getirsin. Şişman ayakları siyah ayakkabısının yanlarına yayılsın. Kılıç görür de dayanır mı? Beni sol çaprazdan dağıtır yine. Belinda'mın annesinin ayaklarına yapışır kalırım. İçine yağ kokusu sinmiş evler yutarız. Aşk yalarım asfalttan. Arabeski ana rahminde tatmışızdır.

Yuvası in, sen gir ben gelmeyim. Huzur mu siner bulunmanın yüküm olduğu yere? Parmaklarım yansın isterim, hatır hutur ısıtayım sobayı. Tek odada midelerine oturmuş yalnızlıklarını gırtlaklarından çekip çıkarayım. Öyle uyduruk hayat ki bir tane şey eski döküntüden devşirme olmasın. Bunlara mı layıksın ismi Kuran’da geçmeyen kızım? Biz mi mecburuz kahırdan büzüşmüş hayatları diriltmeye? Anne yapar, sen yersin. Sen yaparsın, ben yerim. İzin verin, Karınca duasının altında, gece ikide gelen korku bunaltısını göreyim.

Rüyanın sağında şelaleler, sular; solunda ayağı kırık kayakçılar. Bir de her yerde kırmızı arabalı, plazalardan çıkmış kadınlar. E biz ne zaman öpüşeceğiz okulun bahçesinde, kimsenin ağzı kokmazken çay? Yel girsin, kardeş gitsin. Bir yastıkta, bir çekyatta. Senin için biz, benim için biz. Gel sana sabrı baştan öğreteyim.

Benim Belinda’m, canım Belinda’m; bilse hepsi külliyen hayal, bir saniye umar mı gelecekten? Ne güzeldir ne İtalya'ndır zaten. Babası Kayserilidir aslen.